• stymulacja rozwoju mowy biernej i czynnej;
• Metoda Krakowska;
• programowanie języka;
• wczesna nauka czytania metodą sylabową;
• gesty wizualizacyjne;
• ćwiczenia lewopółkulowe;
• terapia funkcji wzrokowych;
• wybór dominującej ręki;
• ćwiczenia pamięci słuchowej;
• ćwiczenia kategoryzacji;
• kształtowanie myślenia przyczynowo- skutkowego;
• alternatywne metody komunikacji: Makaton, PECS;
• logorytmika;
• stymulacja słuchowa;
• intensywne ćwiczenia aparatu artykulacyjnego (bierne i czynne);
• intensywne ćwiczenia oddechowe;
• masaż twarzy i jamy ustnej,
• udoskonalone CyberOko (C- Eye) to sprzęt komputerowy, który śledzi ruch gałek ocznych, co umożliwia komunikację i rehabilitację osób u których komunikacja za pomocą mowy lub gestów jest utrudniona lub niemożliwa. C- Eye można również wykorzystać w pracy terapeutycznej – dzięki wykonywaniu różnego rodzaju ćwiczeń stymulowane są wszystkie funkcje mózgu, m.in. mowa, myślenie, pamięć (więcej informacji na www.assistech.eu/pl).

• rozwijanie sprawności manualnej;
• rozwijanie percepcji wzrokowej;
• rozwijanie percepcji słuchowej;
• kształtowanie elementarnych umiejętności matematycznych;
• oddziaływanie psychoterapeutyczne: kształtowanie dojrzałości emocjonalnej i społecznej; rozwijanie poczucia własnej wartości.

• usprawnianie funkcjonowania poznawczego;
• kształtowanie i rozwijanie umiejętności społecznych;
• kształtowanie i rozwijanie kompetencji emocjonalnych;
• wzmacnianie poczucia skuteczności i sprawczości;
• wzmacnianie poczucia własnej wartości;
• i inne ….

Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań.
Terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.

Źródło i więcej informacji http://www.pstis.pl/pl/html/index.php?str=podstrona_terapia

• neurofizjologiczna Metoda PNF;
• trójpłaszczyznowa terapia manualna wad stóp u dzieci, oparta na naurofizjologicznych podstawach wg Zukunft Huber;
• metoda neurorozwojowa NDT- Bobath;
• metoda Vojty;
• diagnostyka wg Prechtla;
• metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne;
• Kinesiology Taping;
• terapia tkanek miękkich;
• terapia punktów spustowych.

Do celów zabiegów masażu prowadzonych w naszym przedszkolu należą zaspokojenie potrzeby stymulacji sensorycznej w zakresie dotyku, korekta wad postawy oraz poprawa motoryki małej i dużej.

Za główny cel tyflopedagogiki uznaje się rehabilitowanie osób z uszkodzeniami wzroku w taki sposób, aby umożliwić im jak najlepsze funkcjonowanie, biorąc pod uwagę ich niepełnosprawność.  Jej zadaniem jest poszukiwanie rozwiązań, które pozwolą osobą z uszkodzeniem widzenia na jak najlepsze życie w świecie, który przystosowany jest do życia osób widzących. Zadaniem tyflopedagogiki jest również stymulowanie rozwoju emocjonalnego oraz wspieranie psychiczne osób z problemami ze wzrokiem w celu poprawy ich samooceny oraz zwiększenia samodzielności.

Cele podstawowych surdopedagogiki jest przywracanie sprawności uszkodzonego zmysłu słuchu poprzez umożliwianie korzystania z posiadanych resztek słuchowych drogą odpowiednich ćwiczeń, stymulację nerwu słuchowego i centralnego układu nerwowego, a także przez zastosowanie wszczepu ślimakowego. Nadrzędnym celem surdopedagogiki jest przygotowanie osób z wadą słuchu do funkcjonowania w warunkach życiowo zmienionych, na skutek istniejącej wady i do możliwie samodzielnego życia.

Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji. Ze względu na techniki stosowane obecnie w muzykoterapii wyróżnia się podział na: muzykoterapię aktywną, do której zalicza się oddziaływania angażujące „fizycznie” (jak śpiew, gra na instrumentach, ruch przy muzyce, improwizacja) oraz muzykoterapię receptywną, której podstawą jest słuchanie muzyki, relaksacja i wizualizacja.

Celem ogólnym zajęć psychorozwojowych z udziałem psa jest rozwijanie sfery umysłowej dziecka, wpływając na koncentrację uwagi, rozwój mowy i funkcji poznawczych, pobudzanie zmysłu wzroku, słuchu, dotyku i węchu.  Dzięki uczestnictwu w warsztatach uczeń:
• zwiększy aktywność i sprawność ruchową;
• nawiąże dobre kontakty z rówieśnikami;
• nauczy się okazywać emocje;
• polepszy koncentrację;
• zwiększy swoje poczucie odpowiedzialności i samodzielności;
• przełamie lęk przed zwierzętami;
• nauczy się empatii i wrażliwości;
• nauczy się bezpiecznego kontaktu z psem.

Metoda Tomatisa® to naturalny sposób stymulacji neurosensorycznej. Stosowane w niej programy słuchowe modyfikują muzykę i głos w czasie rzeczywistym, tak by zainteresować mózg i rozwijać zdolności motoryczne, emocjonalne i poznawcze. Metoda Tomatisa® działa dzięki jedynemu w swoim rodzaju przenośnemu urządzeniu o nazwie TalksUp®. Zostało ono zaprojektowane specjalnie do przetwarzania muzyki i głosu z zastosowaniem specyficznych parametrów. Urządzenie dysponuje licznymi funkcjami, w tymbramkowaniem elektronicznym, tzw. „Electronic Gating®”. Bramkowanie to wyjątkowy i nieinwazyjny proces, który pozwala wywołać efekt kontrastu dźwiękowego, dzięki nagłemu przejściu od niskich do wysokich częstotliwości. Wielokrotne naprzemienne przechodzenie od niskich do wysokich częstotliwości i z powrotem wymaga od ucha dużego wysiłku w celu dostosowania się do zmian, co stymuluje mózg.

Obecnie dzięki postępowi technicznemu możliwe jest rejestrowanie sygnału EEG oraz jego wizualizacja na ekranie komputera. Sygnał nie jest już poddawany analogowej ocenie wzrokowej, lecz podlega analizie cyfrowej. Rejestrowane dane analogowe sygnału EEG są odpowiednio wzmacniane (około milion razy), a następnie przekształcone z postaci ciągłej analogowej na postać dyskretną (cyfrową). To wszystko dzieje się w pamięci komputera, a krótki czas obliczeń jest możliwy dzięki zastosowaniu m.in. szybkiej transformaty Fouriera (FFT, Fast Fourier Transform). Zastosowanie techniki komputerowej gwarantuje ogólnodostępność tego typu urządzeń wykorzystywanych do zapisu EEG.

Jeszcze na początku lat sześćdziesiątych nawet nie sądzono, że możliwy będzie trening fal mózgowych człowieka z wykorzystaniem w tym celu warunkowania instrumentalnego. Trenowanie fal SMR (14 Hz) na zasadzie warunkowania instrumentalnego dało początek nowej erze zastosowań rozwiązań technicznych do efektywnej stymulacji mózgu za pomocą biologicznego sprzężenia zwrotnego z wykorzystaniem techniki komputerowej. W praktyce połączono po prostu technikę komputerową, umożliwiającą bieżące monitorowanie fal mózgowych z biologicznym sprzężeniem zwrotnym i zastosowano w terapii jako metodę EEG-biofeedback. Hamowanie oraz/lub promowanie odpowiednich częstotliwości fal bioelektrycznych mózgu z wykorzystaniem warunkowania instrumentalnego stało się możliwe do przeprowadzania na szeroką skalę w specjalistycznych gabinetach psychologicznych, pedagogicznych czy lekarskich.
EEG-biofeedback to rodzaj terapii, dzięki której pacjent w sposób świadomy uczy się zmieniać wzorzec wytwarzanych fal w mózgu, tak aby mózg pracował wydajniej i szybciej. Sygnał z jednego punktu na głowie pacjenta jest przetwarzany na zrozumiałą dla pacjenta postać graficzną (wykres, animację bądź grę wideo). Dzięki temu sprzężeniu zwrotnemu pacjent wie, kiedy jest skoncentrowany, a kiedy przestaje się koncentrować. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu i tak modyfikować jego pracę, aby funkcjonował efektywnie.

EEG-biofeedback to profesjonalny trening mózgu. Pacjent nie musi używać klawiatury. Informacja o stanie umysłu jest mu przekazywana za pośrednictwem sygnału EEG. Terapia może poprawić szybkość uczenia się, przyczynić się do rozwiązania problemów szkolnych. Jest też skuteczna w przypadku dysleksji, dysortografii. Może służyć osobom, które chcą poprawić wyniki w dziedzinach wymagających koncentracji (sport, muzyka).

Neurofeedback pomoże nie tylko poprawić potencjał intelektualny, funkcjonwanie procesów poznawczych, takich jak koncentracja, uwaga, pamięć, ale również odpowiednio dobrane protokoły pozwolą nauczyć klienta relaksacji, wyciszenia oraz radzenia sobie ze stresem.

Biofeedback to ogólnodostępna metoda treningowa, co ważne, bezinwazyjna, a polega wyłącznie na wolincjonalym uczeniu się m.in. stanu koncentracji uwagi albo relaksacji, poprzez równoczesne nagradzanie uzyskiwanych w ten sposób parametrów pracy mózgu. W ten sposób mózg uczy się pożądanych stanów psychofizjologicznych, które w znacznej mierze wiążą się z określonym zapisem fal bioelektrycznych. Proces, uczenia się, można również wspomagać między innymi przez suplementację np. kwasami OMEGA 3 lub farmakologicznie przez wprowadzenie leków, czy też środków naturalnych, poprawiających krążenie mózgowe albo przez stymulowanie produkcji i dystrybucji w przestrzeni międzysynaptycznej odpowiednich neuroprzekaźników. Oddziaływania tego typu mają olbrzymie znaczenie nie tylko w terapii zaburzeń koncentracji uwagi, uczenia się, zaburzeń pamięci, ale również we wspomaganiu leczenia stanów depresyjnych i lękowych. Metoda EEG-biofeedback znalazła również zastosowanie w leczeniu pacjentów z padaczką lekooporną. W treningach EEG-biofeedback uczestniczą także osoby, które chcą się doskonalić i intensywnie rozwijać funkcje swojego mózgu, np. w zakresie koncentracji uwagi, chcą nauczyć się radzenia sobie ze stresem – kontrolować emocje, uzyskać umiejętność wchodzenia w stan relaksacji i wyciszenia.